تولد يک بت

                                 به نام او        

                     سلام! به مناسبت يکسالگی

      چيزی بهتر از توضيح اسم بلاگ نداشتم

            اين همون شعر معروف بتگره

                    روی مرده های سنگی گرد زندگی ميپاشم

                 اين منم خدای بتگر که شما رو ميتراشم

                يه روزی از روزا گفتم خودمو بايد بسازم

                 تورو ساختم که بتونم خودمو بهت ببازم

               واست ازسنگای مرمر يه تن بلوری ساختم

                شبيه آدما بودی من ازت يه حوری ساختم

                شبو ازموهات گرفتم روزو ازبرق نگاهت

                تيشه رو گرفتی از من واسه اولين گناهت

              تو زدی منو شکستی خودشکن سرت سلامت

                من فدای چشم مستت خودتو نکن ملامت

                   دل تنگمو شکستی دل اين بتگر پيرو

                تو کجا ديدی که آهو بشکنه حرمت شيرو

              کاش از اول نمی ساختم بتی رو به اين قشنگی

               يا واسش يه دل ميذاشتم توی اين سينه سنگی

                تيشه رو ميگيرم از تو خودمو بازم ميسازم

               حالا که يه بار شکستم ديگه چيزی نمی بازم

                 تقديم به عزیز ترين بتی که ...ميتراشمش..

                                  همين...